Wat is de ziekte van Parkinson?
hoe merk je het?
wat betekent het?
wat kan ik verwachten?
Bij velen blijkt achteraf dat het begon met “niet lekker in je vel zitten”. Je draait wat rond een depressie. Je voelt je vaak geblokkeerd, wat stroef, wat stijf, het denken lijkt wat moeilijk en je denkt “dat gaat wel over als ik eens wat rust neem.”
Helaas, het gaat niet over en het wordt tijd naar de huisarts te gaan.
Samen met je huisarts bespreek je wat je klachten wel niet allemaal zijn, dan blijkt tijdens zo’n consult dat je waarschijnlijk nog meer klachten hebt dan waar je voor naar de huisarts ging, klachten die gaande weg in je patroon waren geslopen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan je handschrift, dat is bijvoorbeeld een stuk kleiner geworden, of alleen jij kunt nog lezen wat er staat. Denk ook bijvoorbeeld aan slecht slapen, of aan klein (friemel)werk, wat je voorheen goed afging en nu niet meer lukt. Dit alles kan bij de huisarts aan de orde komen.
Naar alle waarschijnlijkheid zal de huisarts u doorsturen naar de neuroloog bij een vermoeden Parkinson. Deze zal u aan een uitgebreid onderzoek onderwerpen, als dan de diagnose Parkinson valt, wat betekent dat?
Ten eerste; uw klachtenpatroon krijgt een naam.
Daarna gaat het een en ander op zijn plaats vallen. Door bijvoorbeeld te weten wat de ziekte van Parkinson nu eigenlijk echt is.
In ons lichaam hebben wij een besturingssysteem nodig. Dit wordt door onze hersenen geregeld. Hiervoor hebben de hersenen overbrengers naar de uitvoerenden nodig, deze noemen we “neurotransmitters”. Zij sturen bijvoorbeeld uw rechterarm aan op het moment dat u uw rechterarm wenst te gebruiken.
Deze neurotransmitters worden in een vrij diep gelegen gedeelte van uw hersenen, genaamd “substsantia nigra” aan-gemaakt. Om dit aanmaak proces voortdurend gaande te houden, hebben we dopamine nodig. Dat is als het ware de geleidestof voor de neurotransmitters. Helaas maakt de persoon met de ziekte van Parkinson steeds minder van deze benodigde stof, dopamine aan. Hierdoor verloopt de aansturing van uw lichaam, wat stroef. Gaande weg de vordering van het ziekte- proces komt er een duidelijk tekort van dopamine. Uw arm begint te trillen bijvoorbeeld, of u komt tijdens het lopen, als uit het niets, enkele seconden niet meer van de plek, u blokkeert even. Of u kunt in bed niet goed meer draaien. Dit zijn duidelijk momenten van dopamine te kort. Hiervoor is tegenwoordig heel goede medicatie voorhanden en de neuroloog zal zeker in overleg met u tot de juiste medicatie-combinatie komen, waardoor u weer een heel stuk comfortabeler in het leven kunt komen te staan. Het is echter wel in uw eigen belang èn in het belang van uw partner, dat u uw neuroloog of de Parkinsonverpleegkundige, regelmatig bezoekt. Bespreek met hen ook waar u zoal dagelijks tegen aan loopt, ook hoe uw partner de veranderingen ondervindt, zijn van belang voor de behandeling! Ga daarom het liefst van begin af aan samen naar het spreekuur en schroom niet, vooral in het begin, om een schriftje of ander notitie materiaal, mee te nemen waarop uw bevindingen en vragen staan.
U kunt dus met Parkinson bij wijze van spreken, honderd jaar worden!
Wij wensen u dan ook veel wijsheid en veel goede jaren!
p.s.
wenst u “professionele”informatie met “technische”details, dan
verwijzen wij u naar de site van o.a. de Parkinsonvereniging :
